Willem zijn kist werd binnen gebracht door: Ruud de Boer; Jos Fagh; Rick Jonkman; Jan de Koning; Wessel Slagter en André van Eekeres.

Donderdag 19 december waren we bij elkaar om afscheid te nemen van Willem Grunewald, alias Willem Duffel.
Ik heb Willem leren kennen op 1 februari 1974, mijn eerste dag bij de Brandweer.
Het begon met het ophalen van onze kleding. Na een aantal bemoedigende woorden van Wim kwam er een stapel papieren tevoorschijn die we moesten invullen en tekenen.
Voordat we er erg in hadden waren we overal lid van geworden. Protesten maar ik zit al op een voetbalclub werden afgedaan met de woorden: Kun je daar ook je NSF halen? Nee. Dan moet je lid worden anders kun je het wel schudden bij deze baas.
Zo ging het ook met het lidmaatschap van de vakbond. Daar ben ik al lid van. O ja van de AbvaKabo? Nee van NVV industriebond. O dat is goed dan moet je hier het kruisje zetten en dan wordt het lidmaatschap overgeschreven naar de AbvaKabo.
Door deze handeling van hem was het dus niet vreemd dat we een groot ledenaantal binnen de Brandweer hadden.
Pas toen alles getekend en door hem was teruggenomen, begon het uitdelen van de kleding.
Vele jaren was hij de man die jou kende en je stamboeknummer feilloos wist maar ook je boord maat en de maat van je jasje e.d.
Bij Wim kon altijd iets geregeld worden. Hij kon zijn mensen. Zo kreeg niet iedereen het voor elkaar om wat extra’s te krijgen.
Tijdens de acties in 1985 en 86 op de Eenhoorn was hij de man die altijd voor ons klaar stond en zorgde dat er dingen geregeld werden.
Uiteraard was er ook altijd wel iets te lachen als Wim langs kwam op de kazerne. Zoals ook een keer vlak voor de Kerst toen hij de kerstpakketten kwam brengen op Zebra.
Willem wil je een bak koffie? Ja graag, bovengekomen in de kantine was Gerrit Bruinisse aan het oefenen op zijn accordeon. Ach zegt Wim mag ik het ook eens proberen? Na enig uitleg begon hij het ene nummer na het andere te spelen. We lagen in een deuk en meegezongen werd er ook.
Op een bepaald moment kwam er een wisseling want het magazijn moest moderner en volgens de beleidsbepalers professioneler worden opgezet. Hiervoor was er voor Wim geen plaats meer en kreeg hij ander werk te doen. Namelijk blikkiesbegeleider en ook dat was op zijn lijf geschreven al misten wij hem wel heel erg in het magazijn.
Na mijn actieve periode bij de Brandweer kwamen we elkaar nog regelmatig tegen bij de reunistenmiddag. Op deze middagen was kon het niet leuker zijn dan wanneer er weer eens een hele oude collega binnen kwam en ik twijfelde wie dat ook al weer was. Dan liep ik even naar Wim en vroeg: Weet jij wie dat is? Zijn antwoord was altijd ja, dit is die en die met stamboeknummer enz.
Helaas was begin dit jaar het voor het laatst dat we elkaar in levende lijve zagen.
Ik denk met veel plezier terug dat ik met deze zeer sociale /fijne man heb mogen werken.
Wij als bestuur en leden van de reunistenvereniging zullen hem zeker missen.
Wij wensen Ferry en Raisa, Gitte, Remi, Luna en Mike, familie en vrienden heel veel sterkte met het verlies en het verwerken ervan.