Oordelen en beoordelen Deel 1 van 2:
Ik was nog maar kort in dienst getreden als foerier toen ik gebeld werd door de secretaresse van de commandant toen nog Riedel namens hem werd ik verzocht aan een burger een pet het liefst met wapen te verstrekken, de man had met de commandant gecorrespondeerd. Op zeker moment meldde hij zich bij mij en ontving ik hem en bood de stoel naast mijn bureau aan hij ging zitten en vloog onmiddellijk er weer uit en slaakte daarbij een kreet waarbij het vrouwelijk geslachtsdeel door m’n kantoortje vloog. Ik toen nog een piepeltje dacht wat heb ik aan m’n kar hangen, en beoordeelde hem direct een dorpsgek te zijn. Ik dacht de brandweer verschaft vele geestelijk minder bedeelden opvang deze kan er ook nog wel bij. Immers op diverse kazernes was wel zo iemand te vinden en zij werden geaccepteerd in onze gemeenschap. Joop Kruunenberg was daar wel het beste voorbeeld van die al sinds de oorlog op H en later op T werd opgevangen en zijn dienst draaide, om dat ruim 50 jaar vol te houden. Het ging zover dat z’n jubileum ruim uit gemeten werd gevierd. Joop woonde in het zelfde tehuis als mijn zus ik keek wel eens om de hoek bij hem, er kon echt niets meer bij alles was brandweer. Zelfs zijn uitvaart ging op een autoladder. Willem Mazijk ontfermde zich over hem en als hij met de S-wagen ging rijden b.v. naar de garage zat Joop naast hem als chef S-wagen. Ze kwamen dan weer bij mij langs voor een nieuwe broek of overhemd voor Joop.

Oordelen en beoordelen Deel 2 van 2:
De man met de pet en ik gaf hem er een met het grootste embleem had die nodig voor op z’n bootje. Hij begon mij regelmatig te bezoeken en ging dan weer naar huis met een jassie of een paar epauletten. Ik denk dat hij in de loop der jaren een museum vol verzameld had. Op enig moment zat hij weer bij mij op de Eenhoorn naast het aquarium toen commandant Herkemij binnen stapte. Op dat zelfde moment vloog hij weer uit de stoel met de bekende kreet, Herkemij keek mij eens aan met een knipoog en maakte rechtsomkeert. Nooit heeft hij er iets over gezegd, hij had mensenkennis. In de loop der jaren leerden wij allemaal via TV over medische dingen zo ook de ziekte van Duchenne, waar de zoon van een collega aan leed maar ook over het syndroom van la Tourette en daar bleek deze man, Barry vd Broek, aan te lijden. Hij had HBS gedaan was in dienst geweest en kon knap tekenen en schilderen. Kortom mijn beoordeling zat er volledig naast, alhoewel het een systeem is waarmee je jezelf beschermt. Zijn tekeningen van grachtenpanden tekende hij na van de kopjes van DE z’n schilderijen meestal van de covers van de Candy en de Chic. Medio tachtiger jaren verdween hij uit beeld en heb ik hem niet terug gezien.